Pıtırcık ve Kaybolan Oyuncak

Bir Yardımlaşma Masalı

Güneşli bir sabah, Orman Okulu’nda büyük bir heyecan varmış.
Minik hayvanlar, çiçekli çimlerin üzerine oturmuş, günün oyun saatini bekliyormuş.
En çok da Pıtırcık sabırsızmış.

Pıtırcık minik bir sincaptı.
Tüylü kuyruğu ponpon gibiydi.
Her gün oyun saatinde en sevdiği oyuncağını getirirmiş:
Zıpzıp Tavşan!
Yumuşacık, kulakları kocaman, karnında minik bir düğme olan oyuncak.

Ama o sabah, Pıtırcık çantasını açmış ve…
Zıpzıp Tavşan yokmuş!

Gözleri kocaman açılmış.
— “Kayboldu!” diye bağırmış.

Diğer hayvanlar hemen yanına toplanmış.
Lolo Kaplumbağa, Fısıltı Fare, Tıtırtı Kirpi ve Mavi Kuş hemen yardım teklif etmiş.

Lolo yavaşça düşünmüş:
— “En son nerede gördün Pıtırcık?”
Pıtırcık durup hatırlamış:
— “Dün ağacın altında onunla oynamıştım.”

Fare hemen ağacın etrafını koklamış,
Kirpi yaprakları kaldırmış,
Mavi Kuş dallara bakmış…

Ama Zıpzıp Tavşan yokmuş.
Pıtırcık’ın gözleri dolmuş.
— “Artık oyun oynayamayacağım…”

Ama o sırada Mavi Kuş gökyüzünden aşağı seslenmiş:
— “Bir şey parlıyor! Çiçeklerin arasında…”

Koşmuşlar…
Ve evet!
Zıpzıp Tavşan oradaymış.
Bir kelebek onunla uyukluyormuş!

Pıtırcık sevincinden zıplamış:
— “Zıpzııııp!”
Sonra arkadaşlarına bakmış.
— “Siz olmasaydınız bulamazdım. Hep birlikte başardık.”

Ve o gün, oyuncakla değil, birlikte olmanın tadıyla oyun oynamışlar.
Çünkü Pıtırcık artık biliyormuş:
"Birlikte ararsak, kaybolan her şey bulunur. Hatta neşe bile!"