Rüzgârın Sırrı

Bir Merak ve Doğa Masalı

Bir sonbahar sabahı, ormanda kocaman bir meşe ağacının dalında yepyeni bir yaprak doğmuş.
Bu yaprağın adı Fındık’mış.
Fındık diğer yapraklar gibi yeşilmiş ama çok meraklıymış.
Hep sorular sorarmış:
— “Rüzgâr neden esiyor?”
— “Bulutlar nereye gidiyor?”
— “Kuşlar neden hep yukarıda?”

Diğer yapraklar biraz huysuzmuş.
— “Fındık, çok soru soruyorsun.”
Ama Fındık sormaktan hiç vazgeçmemiş.

Bir gün gökyüzünden tatlı bir esinti gelmiş.
Yumuşak, sıcak bir rüzgâr…
Rüzgâr Fındık’a fısıldamış:
— “Benimle gelirsen, tüm cevapları duyabilirsin…”

Fındık önce korkmuş.
Ama sonra cesaretini toplamış.
Sapını gevşetmiş ve… vuuup!
Rüzgârla birlikte gökyüzüne doğru süzülmüş.

İlk durağı göl olmuş.
Su yüzeyi fısıldamış:
— “Ben yansıtırım, her şeyi saklamam.”
Fındık düşünmüş: “Her şeyin bir yansıması var…”

Sonra bir kuşun sırtına konmuş.
— “Sen neden uçuyorsun?”
Kuş demiş ki:
— “Çünkü yukarıdan her şey daha anlaşılır.”

Son olarak, bulutların arasından geçmiş.
Bir bulut ona şöyle demiş:
— “Bazen kendini ağır hissedersin. Ağladığında yağmur olurum ama sonra hafiflerim.”

Fındık hepsini dinlemiş.
Ve Rüzgâr onu yeniden ağacına bırakmış.
Şimdi sessizmiş… ama içi dolu doluymuş.

Eski yapraklar şaşırmış.
— “Sende bir şey değişmiş…”
Fındık gülümsemiş:
— “Artık sormaktan değil, dinlemekten de hoşlanıyorum.”