Tosşu’nun Yavaş Yarışı

Bir Sabır ve Özgüven Masalı

Bir ormanda, çimenlerin arasında yavaşça ilerleyen sevimli bir salyangoz yaşarmış.
Adı Tosşu’ymuş.
Tosşu çok sessiz, çok nazik ve çok yavaş hareket edermiş.
Ama kalbi… en hızlı koşan tavşanınkinden bile cesurmuş.

Bir sabah, ormanda büyük bir yarış ilan edilmiş:
“Çiçek Tepesi Yarışı!”
Kim en hızlı çıkarsa, tepeye dikilen bayrağı dalgalandıracakmış.
Tavşanlar zıplamış, sincaplar atlamış, ördekler bile kanat çırpmış.

Tosşu da yarışa katılmak istemiş.
Ama herkes gülmüş:
— “Sen mi? Daha ilk adımı atana kadar biz bayrağı dikeriz!”

Tosşu başını eğmemiş.
Yavaşça nefes almış ve başlamış.
Bir…
İki…
Üç…
Adım adım, sessiz sessiz, yürümüş.

Yolda uğur böceği kanat çırpmış:
— “Tosşu, sen çok yavaşsın ama hiç durmuyorsun!”

Arı demiş ki:
— “Herkes hızla gider ama sen sabırla ilerliyorsun. Bu başka bir güç.”

Diğer yarışmacılar tepenin başında durmuş, birbirleriyle yarışırken yollarını şaşırmışlar.
Kimisi kaymış, kimisi pes etmiş.
Ama Tosşu…
Bir adım daha…
Ve bir adım daha atmış.

Güneş tepeye yaklaşırken…
Tosşu da tam tepeye ulaşmış!
Kimseyi geçmemişti belki,
Ama kimse onun kadar sabırlı olmamıştı.

Ormandakiler şaşkın ama mutluydu.
Tosşu bayrağı yavaşça dikmiş.
Ve o gün herkes öğrenmiş:
“Her kahraman hızlı gitmez. Bazıları sabırla zirveye varır.”